Şarkıları Egoist Forma Sokmak

Şarkılar her zaman bir başkasına hitap şeklinde yazılır. Büyük çoğunluğu da sevgili içindir. Kâh ayrılık anlatır, kâh onun güzelliğini, aşkını. Belki çok az şarkı vardır "ben" etrafında dönen. Ama gönül ister ki, o güzel sözler başkasına değil bana gelsin. Ben kendime anlatayım o güzel satırları. Kendimi öveyim. Ayna karşısında elimde saç fırçası beni bana söyleyeyim.

ben allah'ın bir lütfuyum
gözlerinin nuruyum
beni gören şifa bulur
gel de gönlün şifa bulsun
beni gören aşkı bulur
gel de gönlün aşka doysun

(bkz: sen allahın bir lütfusun)

Şu sözlere bakın hele. Şu enaniyete, şu egoizme, şu şu... Şu narsizme bakın ağalar, beyler. Yok böyle güzel bir duygu. İşte bir de şu var mesela,

ağlamak zor mu?
ağlamamak zor mu?
ağlayamamak zor mu?
hergün beni kaderimden dileneceksin

bir dilencisin benden aşkı dilenen
her fırsatta hor görülüp belki gülüp alay edilen
bir dilencisin geleceğini bilmeyen
benden ne para ne pul nede acımamı bekleyen

(bkz: dilenci)

İnsanın en yalnız kaldığı anlarda yapması gereken güzel bir faaliyetir bu. Bütün şarkılar başkalarına giderken benim ne eksiğim var ki? Niye bana kimse şarkı söylemiyor ki?

Read Users' Comments (0)

0 Response to "Şarkıları Egoist Forma Sokmak"